Rozdział piętnasty

- Dzień dobry- powiedziałam z uśmiechem otwierając oczy. Klaus obudził mnie pocałunkiem.- Co to, śniadanie do łóżka?- zapytałam.- Nie wiedziałam, że z ciebie kucharz, muszę to zapisać w kalendarzu, będę cię częściej zaganiała do kuchni- uśmiechnęłam się.
- Możesz zawsze mnie tam gonić- odpowiedział.- Straszny z ciebie śpioch, dobrze spałaś?- zapytał, głaskając mnie po ramionach.
- Wspaniale- odpowiedziałam.- Jednak, która jest godzina- spojrzałam na zegarek.- Co już ósma, gdzie są dzieci, muszę się nimi zająć- pospiesznie wyskoczyłam z łóżka.
- Kochanie, może zanim wyjdziesz, ubierzesz cokolwiek- zasugerował Klaus, dopiero teraz zorientowałam się, że jestem naga, zawstydziłam się.
- Nie patrz tak- powiedziałam, widząc, że mi się przygląda.- Ty miałaś czas, żeby się ubrać- uśmiechnęłam się.- To nie jest sprawiedliwe.
- Caroline, pora, żebyś się nauczyła, że życie nie jest sprawiedliwe- odpowiedział.
- Masz taką triumfalną minę, że chyba powinnam się obrazić- powiedziałam.- Chodźmy lepiej sprawdzić co robią nasze dwa łobuzy, bo jeszcze rozniosą nasz dom, a my nawet tego nie zauważymy.
- Tak jest, pani Mikaelson- nie potrafiłam się nie uśmiechnąć.

- Tato, tato zabiezesz nas kiedys do swojej pracy?- zapytał Oskar, a mnie, aż serce topniało, widząc jak dzieci żegnają się z Klausem.
- Kiedy będę miał trochę wolniejszy dzień, poproszę mamę, żeby was przywiozła- odpowiedział.
- Tata, a powies nam kim są Ci ludzie, któzy chodza pod nasym domem?- zapytała Cassie.- Dlacego lobią nam zdjecia?
- Tata ma bardzo odpowiedzialną pracę, dlatego ludzie chcą wiedzieć co robi jego rodzina- wtrąciłam się.- Teraz chodźcie, tata musi już wychodzić, a my zajmiemy się swoimi sprawami- dodałam.
- Pójdziemy się pobawić na plac zabaw?- zapytał Oskar.- Tam bedzie Flola, bawimy się lazem w piasku- miał taką rozanieloną minę, że nie potrafiłam się nie zgodzić.
- Oczywiście kochanie- odpowiedziałam.- Jednak mówi się Flora, pamiętaj o wymowie r, a teraz wypuście tatę do pracy- obydwoje jak na zawołanie, puścili Klausa z objęć i wybiegli do ogrodu.
- No wiesz- powiedział Klaus.- Moje dzieci wolą plac zabaw ode mnie- dodał.- Jednak korzystając z okazji- chwycił mnie w ramiona.- Pocałuje moją żonę- nasze usta złączyły się w pocałunku, który prawie natychmiac został przerwany przez dzwonek do drzwi.- Ludzie mają cudowne wyczucie czasu- powiedział Klaus, odwracając się ode mnie i otwierając drzwi.- Braciszku, co ty tutaj robisz?- zapytał.- Myślałem, że jesteś w Nowym Jorku.
- Byłem, ale mam bardzo ważną sprawę do Caroline- spojrzałam na niego pytająco.- Mogę wejść?
- Oczywiście wchodź- odpowiedział Klaus.- Jednak musisz mi wybaczyć, śpieszę się do pracy- powiedział.- Mam nadzieję, że zostaniesz na dłużej, do zobaczenia- dodał, wychodząc.

- Napijesz się ze mną kawy?- zapytałam, prowadząc Elijah'ę do stolika w ogrodzie.
- Z przyjemnością- odpowiedział.- Jak widzę między tobą, a Klausem dobrze się układa, dużo mnie ominęło?- zapytał.
- Nie wierzą, że to mówię, ale jest naprawdę bardzo dobrze- odpowiedziałam.- Sama się tego nie spodziewałam. Jednak ty lepiej powiedz, co to za ważna sprawa, z którą przyszedłeś?- zapytałam.
- Właśnie, mam dla ciebie bardzo interesującą propozycje- przysiadłam się do niego.- Mianowicie, mam w tutejszym szpitalu przyjaciela, jest ordynatorem i ostatnio w rozmowie, powiedział mi, że jego najlepszy chirurg właśnie odchodzi na emeryturę i poszukuje na jego miejsce godnego następcy- nie wiedziałam o co mu chodzi.- Pomyślałem o Tobie.
- Elijah, to bardzo wspaniałomyślne z twojej strony- powiedziałam.- Jednak z tego co pamiętam, sąd wydał mi zakaz wykonywania zawodu.
- Pamiętam, ale pomyślałem, że mógłbym w twoim imieniu wystąpić do sądu z wnioskiem o uchylenie tego zakazu- powiedział.- W końcu sytuacja uległa zmianie, a twoje małżeństwo z Niklausem może nam pomóc.
- Jesteś wspaniały- powiedziałem.- Jednak nie wiem czy ja się jeszcze do tego nadaje, w końcu nie pracuje w zawodzie od ponad roku, poza tym chyba nie mogłabym teraz zostawić fundacji i Eweline, nie po tym co dla mnie zrobiła.
- Tak się składa, że już z nią rozmawiałem- powiedział.- I tak się składa, że ona również uważa, że powinnaś skorzystać z takiej okazji, jednocześnie nie porzucając fundacji, Aktualnie sytuacja wygląda tak, że Eweline może sobie pozwolić na zatrudnienie drugiego lekarza.
- To znaczy, że straciłam pracę?- zapytałam.- Dlatego ty znów szukasz dla mnie kolejnego zajęcia, tak?
- Caroline, czy ty zawsze musisz być taka nieufna?- odpowiedział pytaniem.- Oczywiście, że nie straciłaś pracy. Jednak jeszcze raz ci powtarzam, że oboje z Eweline uważamy, że w przypadku takiej propozycji nie powinnaś się nawet zastanawiać. Daj spokój- dodał widząc moją powątpiewającą minę.- Uwielbiałaś przecież swoją pracę, a to dla Ciebie ogromna szansa.
- Masz rację- odpowiedziałam.- Ale przecież mam teraz dzieci na wychowaniu, a wiesz jak wygląda praca w szpitalu.
- Znajdujesz wymówki- zauważył.- Lepiej przyznaj, że boisz się powrotu do zawodu.
- Znów masz trochę racji- przyznałam.- Jednak to dość skomplikowane, myślę, że to kiepski pomysł, żebym wracała do bycia chirurgiem. Klaus, na pewno by się na to nie zgodził, nie ma o czym mówić.
- Moim zdaniem powinnaś to przemyśleć i porozmawiać z Niklausem- powiedział.- Jeżeli zmieniłabyś zdanie, zadzwoń do mnie, a umówię Cie na spotkanie z Williamem.
- Dobrze, zastanowię się- odpowiedziałam.- Jednak, nie miej zbyt wielkich nadziei. Lepiej powiedz jak Ci się układa. Znalazłeś kogoś, kto mógłby skraść Ci serce?- Elijah, tak rzadko opowiadał o swoim prywatnym życiu, że byłam bardzo ciekawa czy coś się u niego zmienia.
- Caroline daj spokój, kobiety raczej przede mną uciekają, niż się umawiają- odpowiedział.- Zresztą, która kobieta zdecydowałaby się na związek z takim mężczyzną jak ja? Nie mam takiego uroku osobistego jak moi bracia, poza tym jestem raczej zamknięty w sobie.
- Elijah, jesteś cudownym facetem, zasługujesz na kobietę, która cie doceni i stworzy z tobą prawdziwy dom- powiedziałam.- Wystarczy, że tylko odrobinę poszukasz.
- Caroline, już wiem dlaczego zmiękczyłaś nawet skamieniałe serce mojego brata- powiedział z uśmiechem.- Cudowna z Ciebie kobieta.
- Zawdzięczam Ci całe swoje życie- powiedziałam.- Pora żebym się odwdzięczyła- zadzwonił jego telefon.
- Wybacz Caroline, ale mam pół godziny, żeby dotrzeć na bardzo ważne spotkanie- powiedział wstając.- Mam nadzieję, że razem z Klausem i dzieciakami mnie odwiedzicie- pocałował mnie w policzek.
- Oczywiście, że tak- odpowiedziałam, odprowadzając go do drzwi.- Będziemy się zdzwaniać.

***

Kilka godzin później:

- To wspaniały pomysł- powiedziałem, kiedy Caroline, opowiedziała mi o propozycji, którą przekazał jej mój brat.- Uważam, że nie ma się nad czym zastanawiać, tylko Elijah już powinien napisać ten wniosek. Nie patrz tak- dodałem, widząc jej zdziwioną minę.- Przecież kochasz pomagać ludziom, to w czym problem?- zapytałem.

- Sama nie wiem- odpowiedziała.- To tak jakbym wracała do przeszłości, a przecież chciałam zacząć nowe życie. Nie chce żeby przeszłość kładła cień na nasze wspólne życie.

- Wyjaśniliśmy to już sobie- powiedziałem.- Śmierć Rebeki, nie ma nic wspólnego z tym co nas teraz

łączy, pamiętasz?- zapytałem.

- Naprawdę uważasz, że powinnam wrócić do pracy w szpitalu?- zapytała.- W końcu to by oznaczało, że ty musisz mi zacząć bardziej pomagać przy dzieciach. Czy to nie będzie zbyt kolidowało z twoimi obowiązkami w pracy?

- Kochana, zapominasz, że Oskar i Cassie za moment idą do przedszkola- zauważyłem.- Co w takim razie wymyślisz w tej chwili?

- Dobrze, dobrze, już nic- powiedziała.- Skoro, w takim razie, ty również uważasz, że powinnam wrócić do pracy w szpitalu, na pełen etat, zadzwonię jutro do Elijah'y i poproszę, żeby umówił mnie na spotkanie z tym ordynatorem, zadowolony?- zapytała.

- Jak najbardziej- odpowiedziałem.- Teraz chyba nadszedł czas, żebyśmy zajęli się sobą- pocałowałem ją namiętnie.

______________________________________________________________

Moi drodzy, na początek jak widać wróciłam z urlopu. Rozdział, może nie jest najwyższych lotów, ale pisałam go już dawno i nie chciało mi się go zmieniać, taki ze mnie leń, ale ja też mam wakacje i chce odpocząć.

Ps. Pojawił mi się nowy pomysł na Klaroline, taki mały powrót do korzeni bo dziejący się w świecie wampirów. Nie wiem jednak kiedy zacznę go publikować, zapewne kiedy skończę co najmniej jeszcze dwa opowiadania, ale chce wiedzieć co sądzicie o tym pomyśle?

Wasza Laura:)